άλετρο

το

άροτρο, αλέτρι.

[ΕΤΥΜΟΛ. Από το αρχαίο ουσιαστικό ἄροτρον > τ. ἄρετρον (με τροπή τού -ο- σε -ε- λόγω τού -ρ-) > ἄλετρο(ν) με ανομοίωση].